De weg naar het Nederlands Kampioenschap TwoHanded 2016 - Deel 1

30 mei 2016 - Nadat eind vorig jaar al voor de succesvolle Fastnet de J/111 Xcentric Ripper verkocht werd, en Robin graag een wat grotere boot voor de familie zocht, was de keus voor de J/122E snel .......

gemaakt. Aangezien het TwoHanded varen ons de afgelopen jaren heel goed bevallen is hadden we nu de optie om de nieuwe J/122 zo goed mogelijk te optimaliseren voor het shorthanded varen. Zo hebben we de mast 1 meter korter gehouden en de kiel wat dieper en zwaarder uitgevoerd t.o.v. een standaard J/122E, om een grotere stabiliteit te creëren en de boot rechterop te kunnen varen, zonder die 8 man in de rail welke de full crew J/122 wel heeft. De boot zou na de bouw bij J-Europe op Boot Düsseldorf geëxposeerd staan en daarna meteen naar Strijensas getransporteerd worden, waar J-Benelux zijn honk heeft. |Gedurende de maanden februari en maart zijn Robin en ik druk bezig geweest de boot op te bouwen. Alles werd onder handen genomen, blokken, lijnen, clam-cleats, kachel, apparatuur noem 't maar op, menig vrij dagje en uurtje werd erin gestoken gezien de korte tijd tot het NK. Met name de apparatuur is in samenwerking met NKE nog weer geavanceerder dan op de J/111. We hebben nu een NKE HR-Processor met een 3D sensor om alle bewegingen van de boot en de TWA nog beter te kunnen berekenen waardoor de prestaties van de stuurautomaat nog beter zullen zijn. We shall see! Eind maart is de boot naar Breskens getransporteerd alwaar de antifouling is aangebracht en de mast bij Hall Spars geplaatst.

Extra veel aandacht heb ik aan de ORC(i) meetbrief besteed, er zijn menige proefmeetbrieven bij Ab Pasman van de Technische Commissie Noordzeeclub aangevraagd om de zeilconfiguratie, gewicht en andere parameters  te bepalen om op een zo gunstig mogelijke rating uit te komen. Iedere seconde die je hierin wint is je eerste winst. Vooral in de grootte van de zeilen is veel te winnen, naar mijn mening moet je de boot optimaliseren voor de gemiddelde wind waar je onder vaart, rond de 12-13 kts, zonder bij weinig wind dood te komen liggen. De standaard J/122E is voor TwoHanded behoorlijk overtuigd, dus de gennaker maar fors kleiner evenals grootzeil en jib. Over de zeilen hadden we inmiddels door de shorthanded ervaringen met de J/111 een specifiek idee gevormd. Om dit te vertalen heb je een zeilmaker nodig die goed met je meedenkt en de juiste aanvulling kan geven.  Meervoudig wereldkampioen Kevin Sproul van Ultimate Sails was de persoon waar we het meeste vertrouwen in kregen en met een intensieve samenwerking hebben we een zeilgarderobe samengesteld welke ondanks de kleinere maten voldoende power geeft en makkelijk te varen is en slechts geringe jib wissels nodig maakt door de reefbare jib. Ook is de overlap tussen de zeilen breed zodat hierdoor de lastige wissels welke veel tijd kosten zo veel mogelijk vermeden kunnen worden. Wat betreft de kites zijn we uitgegaan van stabiliteit en hanteerbaarheid, met de mogelijkheid diep te kunnen varen i.v.m. tactiek. Ook een Code 0-achtige A-0 hoort bij de garderobe om onder 90 TWA meer power te kunnen genereren.

Alles was zo gepland dat in het weekend 23 en 24 april alle stukjes op z'n plaats zouden vallen en de boot en zeilen gemeten,klaar en ready to go zouden zijn. Uiteindelijk kon de stabiliteitsmeting voor de ORC-i meting wegens omstandigheden niet doorgaan en hadden we maandag daarna pas ons grootzeil, maar ondanks deze kleine tegenslagen konden we op het test-weekend mooi de jibs en kites proberen en de apparatuur calibreren tezamen met een oud J/111 klasse grootzeil..Ondanks deze magere oude main liep alles zeer goed en waren de verwachtingen hoog. Er werd door enkele meevarende oud-teamleden al geopperd om maar met die oude lap te gaan varen tijdens de offshores..

Persoonlijk had ik nog wel een heftig probleem met de Iridium. Voor de Vuurschepenrace en North Sea Race vind ik het erg belangrijk onderweg via Iridium grib-files binnen te kunnen halen en in Expedition te laden. Echter de nieuwe supersnelle boordcomputer draait op Windows10 en de drivers van de Iridium zijn nog niet compatible met Windows10.. Ondanks inspanningen van velen en uren en uren tobben verder is het helaas niet gelukt dit goed draaiend te krijgen. Tijdens de North Sea Race voelde ik me dus echt een beetje blind aan één oog. Of dit meegewerkt heeft aan het magere resultaat? Geen idee, we laten het maar zo, maaarrr we gaan echt nooit meer blind!

Ook de meetbrief was nog een zorg. Tijdig alles aangeleverd aan het Verbond kwam er door omstandigheden op het Rating Office maar geen meetbrief af. De 5 dagen termijn werd al geschrapt door het Verbond en uiteindelijk kregen we zondag voor de Vuurschepenrace toch de meetbrief, gelukkig. 

Op maandag voor de Vuurschepenrace alles verder voorbereid, we hadden wel een spannend gevoel, gaat het bootje met al onze leuke ideeën werken? De windverwachtingen waren mager, vooral bij de start zou maar 6-8 kts wind zijn. Zou de uitgedachte configuratie te riskant zijn bij weinig wind? Of zouden we toch leuk meedoen? Met slechts 2 dagen testen bij 20kts plus voelden we ons nu niet geheel zeker. Dus maar vroeg naar buiten en nog snel wat rakjes gemaakt om juiste settings te vinden. Dinsdag 19.00 start Vuurschepen. Samen met de Panther mooi weg bij het pin-end, na minuutje overstag en meteen over stuurboord voor het hele veld langs, veelbelovend!  Als eerste rond de bovenboei en de A1 gezet. Zit meteen die snuffer vast, lekker begin.. Bij de NAM 22 de A1 dan maar weer klassiek door 't kajuitluik naar binnen, zekerheid boven alles. We hadden inmiddels al een mooie voorsprong opgebouwd en pas ver voorbij de NAM kwam de Volvo70 Sanya ons als eerste voorbij. De NKE stuurautomaat (bijnaam “Fred”) doet 't prima, we hebben alleen de eerste 10 minuten naar de bovenboei zelf gestuurd, daarna mag hij 't lekker doen. De eerste 20 minuten stuur je zelf misschien wat beter, maar daarna gaat door concentratievermindering Fred 't echt beter doen, zeer stabiel en geen zwabbers.

Constant kijkend op de % performance zien we dat we 't goed doen, mooie cijfers vaak boven de 100%.

De weersverwachtingen waren zeer divers, ik wilde me niet laten leiden door één van die onzekere verwachtingen, maar met de kortste afstand naar de North Shipwash, dus een mooie loop naar 't noorden, eerst met de vloedstroom mee naar boven, tot zo'n 3,5 mijl van de rumbline en vervolgens weer met de ebstroom mee naar de zuid. Eigenlijk zouden we een nog grotere bocht kunnen maken echter ligt er zo'n irritant boorplatform in de weg, daarom maar een iets minder agressieve lus. De”Maverick” en nog wat anderen proberen 't toch maar worden helaas teruggefloten via de VHF en moeten een vervelende uitwijkmanoevre maken, waarbij kostbare tijd verloren gaat.

We weten met ups en downs ( soms erg weinig wind) de gang er in te houden en weten als 5e boot overall en als 1e TwoHanded boot te finishen. Nu maar afwachten wat de concurrentie doet. Als we op de AIS kijken ziet het er goed uit, voorsprong lijkt genoeg en dat wordt later bevestigd, 1e plaats en gecorrigeerd te snelste tijd van het hele veld! Bootje werkt dus goed, ook bij minder wind!

Na een relaxte donderdag in Woolverstone (ondanks nog wat Iridium-stress),een 1e klas Noordzeeclub Pin Mill lunch en met weer een ouderwets optreden van Frans Sluyters tijdens de prijsuitreiking, vrijdagmorgen de North Sea Race gestart.

Goed weg, weer weinig wind, met altijd veel stroming dwars op de koers, geeft verrassende beelden, vaar maar op je COG naar de volgende boei, niet op je zicht!

Tot net voor de Nederlandse kust gaat t erg goed, achteraf horen we dat we lang 1e hebben gestaan in alle klassementen, maar wat is dat waard.. Richting NAM22,  na een wind draaiing van 90 graden  zien we voor Noordwijk alle snellere boten  geparkeerd liggen, met bijna geen wind. Potjan@#$, krijgen wij ook die park-up?  Door de NAM  wat hoger aan te sturen proberen we meer druk te houden en dat lijkt te werken. Alleen daarna komt een zone zonder wind waarna de windrichting draait van N naar aflandig ZO. Kost veel kostbare tijd, waarbij de langzamere boten achter ons heel snel op ons inlopen..

Niet alleen de wind speelt ons parten, ook dalen er duizenden (onweers)vliegen op ons neer, alles zit onder. Zit je niet eens op 't IJsselmeer, heb je dit. Eerst probeer je ze nog van je af te meppen maar t zijn er zoveel, we geven 't uiteindelijk maar op.. Oud gezegde: vliegje in de mond, wind in de kon..gaat niet echt op. Na een lange struggle weten we te finishen, op handicap 5e plaats. Balen, balen, balen. Slecht uitgangspunt voor de rest van 't NK. Dit resultaat is namelijk niet aftrekbaar. Onze gezichten staan in de haven na binnenkomst niet echt vrolijk: